زخم هایم را کنده ای
رویشان نمک پاشیده ای
فقط کم مانده مرا به نیش بکشی
در هر حالت خواهم مرد
با شنیدن شکسته شدن دندانهایت که شبیه حقوق بشر قروچه میکند
وتو پیروز شکست خورده ی میدان خواهی بود
با آتش ظلم هایی که چشمانت را سوزانده
آنقدر که کور شده ای
و تفاوت جنگ و صلح رانمیبینی.
در شهر شما مد این استتفنگ های خود را
به درخت ها نشان دهید تا افسرده شوند و پرنده ها از خانشان به در
دیگر مجالی نیست
اشکهایم انقدر طواف گونه هایم را کرده و من انقدر طواف کعبه و کعبه انقدر طواف خدا...
همگی خسته شده ایم
تن زهرا انقدر ترسیده بود که قبر گمشده اش به لرزه افتاد وقتی حقوق بشر خورده شد
وزنان در سوره با سر میدویدند تا آغوش مادر را پیدا کنند...
اسلام در حالی که محکم ایستاده بود
گریه های خود را یواشکی به گوش خدا گفت....
و اینبار انتخاب به دست من..تو..او سپرده شد تا راهی برای شکستن سکوتمان پیدا کنیم
قبل از اینکه فریاد مرگ در لوله های تفنگ خاموش شود
من کاری نکردم
فقط حرف های استاد رو منتقل کردم
چون شعرت عالی بود