آنقدر در ها را روغن زده ام 

که هنگامه ی رفتن خودشان هم نفهمند

و مرگ که برایم سرطان سوغاتی آورده

                    و اجازه ی ورود میخواهد


تو پشت چمدان قایم شدی 

واز چشمهایت نمک می آمد...

من

 بی تفاوت

چمدان را برمیدارم و با مرگ دست میدهم


بدون اینکه درها صدا کند..

چشمهایت را که باز کنی   نه من هستم

                                  نه مرگ

                                  نه چمدان


حتی خاطرات درها را هم با خود برده ام